- хаспӯш
- [خس پوش]бо хас пӯшондашуда; боми хаспӯш, боме, ки бо хас пӯшонда шудааст; хаспӯш кардан а) бо хошок пӯшонидан болои чизеро; б) маҷ. пӯшондан, махфӣ нигоҳ доштан сирро ё гуноҳеро; хаспӯш шудан пӯшида шудани сирре, пинҳон мондан, фош нашудани сирре, рӯпӯш карда шудани гуноҳ ё ҷинояте
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.